Road Warriors

De afgelopen drie dagen zijn weer snel voorbij gegaan. Veel mijlen gemaakt met de auto maar ook enorm veel gezien. Van de kust tot de woestijn en van onder zeeniveau tot op bergen waar er sneeuw langs de weg lag.

We zijn op 14 april 's ochtends vroeg vanuit yosemite vertrokken om rond de middag aan te komen bij highway one. Dit is een weg langs de kust van Californië waar je een schitterend uitzicht hebt over de Grote Oceaan. Het was echter een hele reis van yosemite naar highway one en moesten daardoor nog even gaan tanken. Dit deden we na zo'n 200 mijl te hebben gereden in westelijke richting. Tank weer volgegooid voor 3, 85 dollar per gallon, dat is ongeveer een dollar per liter oftewel 70 euro cent per liter. Na de tank/eetstop moesten we nog een kleine 100 mijl naar naar de kust toe. Hier eenmaal aangekomen was de lucht nog steeds helder blauw, zoals eigenlijk al de hele vakantie.

De weg die wij gereden hebben liep van Monterey helemaal naar Los Angeles. Onderweg zijn we er verschillende keren uitgeweest om wat lonely rocks, zeehonden en grote vogels op de foto te zetten. Na een aantal uur over deze weg te hebben gereden zijn we een overnachtingsplek gaan zoeken. We hadden in yosemite geen internet dus hadden we ook nog geen hotel geboekt. We hebben wel een soort van reisplan met wat steden er op waar we kunnen overnachten en vonden Porterville wel een geschikte plaats. Dit was 100 mijl verderop. Eenmaal daar aangekomen ging de zon onder. Snel wat gegeten bij Black Bear Diner, steak, en vervolgens een croissantje gehaald bij de starbucks tegenover voor gratis wifi. Hotelletje op internet opgezocht, America's best value inn, en de straatnaam opgeschreven. In de TomTom ingevoerd en de straat afgezocht. Geen best value inn te zien. Gelukkig was er een stuk verderop Motel 6, geen idee wie welke geniale vent deze naam heeft bedacht, waar we voor de helft minder konden overnachten dan in de Americas best value inn. Weer wat casinogeld uitgespaard.

Toen we Motel 6 ook weer overleefd hadden gingen we op weg naar Seqouia national park. In dit parknstaan hele oude grote bomen. We waren onze Alamo kaart tijdelijk kwijt waardoor we op de TomTom waren aangewezen. Deze deed echter wer goed zijn werk en een paar uurtjes later waren we in Seqouia NP. We kwamen er al snel achter dat deze grote bomen op grote hoogte stonden. De hoogte bordjes bleven maar komen 1000ft 2000ft 3000ft en op een gegeven moment zagen we sneeuw langs de weg verschijnen. De weg zat vol scherpe bochten en hairpins en was heel leuk om te rijden. Bij de Seqouia bomen angekomen hebben we twee verschillende hikes gedaan waarvan een naar de Sherman tree. Dit was volgens mij de grootste Seqouia boom die er is. Hij was in ieder geval heel groot. Daarna zijn we over dezelfde weg naar beneden gegaan. Omlaag was deze weg nog vetter. Toen we het park uit waren was het weer kilometers maken richting Lone Pine. Een klein plaatsje voor Death Valley. Dit ligt hemelsbreed maar een 80 mijl af van Seqouia maar er liep echter geen weg (die open was) daar naartoe. Dit kostte ons weer een flink aantal mijlen omrijden. Onderweg ook nog even een budgetmaaltijd gehad bij de Mc Donalds. Tijdens deze rit is het landschap zoveel keren veranderd dat het haast niet te doen is om dit allemaal te gaan beschrijven. Hiermee bedoel ik dat ik dat niet van plan ben :p. Nog even een vraagje voor de kenners. Wat groeit er in Californië tegen de woestijn aan? Het antwoord is sinasappels! We heben mijlenlang sinasappel bomen gezien. Links, rechts, voor ons achter ons overal sinasappelbomen. Toen we na een lange rit aankwamen bij ons motel, de budget inn, in Lone Pine was de zon ook alweer onder. Weinig luxe maar de bedden waren prima en uit de douche kwam water.

De volgende dag stond Death Valley op het programma. We waren goed uitgerust en hadden er zin in. 'S ochtends ons eerste pancake ontbijt gehad waarbij een kwart van de pancakes bleef liggen en op pm naar het visitor center. Daar kregen we te horen hoe goed we onze reis wel niet gepland hadden omdat er bloemen groeiden en kleine visjes rondzwemden in Death Valley. De man achter de balie vroeg waar we vandaan kwamen en waar onze reis nog naartoe ging. Toen we dit aan hem vertelden zag je hem even raar op kijken en vroeg hij hoe lang onze vakantie duurde. Toen we daarop antwoordden een maand keek hij ons nog een keer goed aan. "WOW, You guys are road warriors". Hij had deze plaatsen zelf allemaal nog niet eens gezien. We kregen nog wat tips en een kaart vsn Death Valley. We hadden inmiddels onze tijdelijk verloren Alamo kaart ook weer terug gevonden.

Vanuit het visitor center was het nog een half uur rijden naar Death Valley. Aan het begin van Death Valley ligt Rainbow canyon waar we onze eerste stop hebben gemaakt voor een korte hike. Het was nog vroeg maar we kregen het van deze korte hike toch al aardig benauwd. Daarna volgde er ook nog een stuk waarbij we de airco uit voorzorg moesten afzetten en toen hadden we het helemaal heet. Gelukkig hadden we flink wat water meegenomen. We klommen toen in 30 km naar 5000 feet (1, 5 km). Onze volgende stop was 15 mijl verder, Mosaiq Canyon. Hier was ook weer een hike trail van 1, 5 mijl. Flesjes water in de rugzak, zonnebrand opgesmeerd en de fotocameras mee. Al snel kwamen we er achter dat dit geen gewoon pad was en we ook enkele keren naar boven moesten klauteren. Gelukkig konden we op sommige stukken van deze hike de schaduw opzoeken zodat we niet heel de tijd in de brandende zon moesten lopen. Op het eindpunt aangekomen moest het overtollige vocht er uit en gingen we weer naar beneden. We waren blij toen we weer de auto instapten en de airco konden aanzetten. De volgende stop was bij Salt Creek waar we een klein soort riviertje zagen met allemaal kleine visjes. Vervolgens zijn we nog naar het laagste punt in Death Valley gereden. Wat ook een van de laagste landpunten ter wereld is. Vanuit hier hadden we een mooi uitxicht op telescope peak wat 3, 5 km hoger ligt. Hierna zijn we door gereden naar Las Vegas waar we rond een uur of zeven incheckten bij hotel Monte Carlo. Omdat we nog niets gegeten hadden gingen we in het casino naar het steakhouse. Dit was tevens ook de laatste keer dat we daar naar toe gingen.De steak koste vijftig dollar, iets boven ons budget. Verder hebben we die avond niet veel meer gedaan. De volgende drie dagen zitten we in Vegas eens kijken of het ons wst geluk brengt!!

Groeten Stef