The Grand Canyon en de rest.

De afgelopen dagen hebben in het teken gestaan van de Grand Canyon en Monument Valley. Na een paar dagen te hebben vertoefd in Vegas gingen we weer de weg op. Dit keer moesten we zo'n 270 mijl rijden van Las Vegas, Nevada naar Valle, Arizona (onze overnachtingsplaats in de buurt van de Grand Canyon).

De ochtend dat we Vegas verlieten stonden we vroeg op om zo min mogelijk last van het ochtend verkeer te hebben en op tijd aan te komen bij de Grand Canyon. De autoreis was veelal rijden over de highway met een langzaam veranderend landschap. Net buiten Las Vegas zijn we over het grootste en best beveiligde stuk beton van Amerika geweest: de Hooverdam. Niets komt hier onopgemerkt binnen. Er stonden twee goed getrainde beveiligers alle binnenkomende auto's te controleren. Oftewel een Mexicaanse gozer die twee seconde door het raampje kijkt en doorrijden maar. De Hooverdam was verder niet zo heel bijzonder alleen heel erg groot. Twee uur later zaten we op een van de bekendste wegen van Amerika, Route 66. Over het stuk dat wij hebben gereden waren we niet echt onder de indruk. Een lange meestal rechte weg, net zoals alle andere wegen hier in Amerika. We zijn wel nog wat barretjes en kleine half verlaten stadjes tegen gekomen maar we hadden er eigenlijk iets meer van verwacht.

Rond half 1 kwamen we in Valle aan, een klein dorpje op een half uur van de Grand Canyon. Doordat we nog de hele middag voor ons hadden zijn we deze dag al een kijkje gaan nemen bij El Canyon Grande. Bij de ingang van het park kregen we een plattegrond waar verschillende hikes met afstanden tijden en de moeilijkheidsgraad op stonden. We hadden een mooie hike gevonden die over het zogenaamde South Kebaib trail ging. We zouden tot het laatst aangegeven punt lopen, Skeleton Point. Deze hike was in totaal tien kilometer waarvan de eerste vijf in dalende richting ging en de laatste vijf weer over dezelfde weg terug omhoog ging. De tocht zou tussen de 4 en 6 uur duren en de moeilijkheidsgraad was very difficult. Hoe moeilijk kon dat nu zijn? We zijn in Amerika, die overdrijven nogal snel. Daarnaast hadden we in Yosemite ook al een hele lange hike gedaan.

Ons eerste probleem deednzich echter al voor voordat we ook maar een stap uit de auto hadden gezet. Het was Pasen wat betekende dat alle Nationale parken gratis toegang geven. Het gevolg hiervan was dat er om twee uur geen parkeerplaatsen meer vrij waren. Na een tijdje te hebben gezocht vonden we een parkeerplek en konden we met de gratis shuttle bus naar onze beginplaats van de hike toe.

De South Kebaib trail is een route die zich over onverharde wegen een weg baant naar de bodem van de Grand Canyon. Na de eerste paar steile hairpin bochten kwamen we al direct wat muilezels tegen die volbepakt naar boven werden geleid. Na 1, 5 kilometer te hebben gelopen en zo'n 250 meter te zijn gedaald kwamen we aan op ons eerste tussenpunt. We zagen hier al wat mensen omhoog komen die het knap lastig hadden. Dit remde ons echter niet af en we gingen door naar het volgende punt dat weer 1, 5 km verderop lag. Om bij dit punt te komen moesten we verschillende smalle paden met daarnaast een diepe afgrond trotseren. Een geweldige ervaring en vele mooie foto's leverde dit op. We waren echter nog niet oo ons eindpunt. We moesten nog twee kilometer verder lopen om bij Skeleton Point te komen. We voelden ons nog steeds goed, het pad liep nog steeds omlaag en dat kostte weinig energie. Het pad werd alleen wel steeds lastiger. Dit was ook te merken aan het aantal mensen dat we hier tegen kwamen. Na een tijdje bereikten we dan eindelijk ons eindpunt, Skeleton Point.

Aangekomen bij Skeleton Point zagen we echter nog een pad verder omlaag lopen die niet aangegeven stond op onze kaart. Achteraf begrepen we ook waarom. Dit pad liep helemaal tot onder aan de Colorado River. We zijn dit pad nog 1, 5 km gevolgd tot dat we twee hikers tegen kwamen die vanaf de bodem van de Canyon omhoog aan het lopen waren. Ze waren al twee uuur bezig om naar tv boven te klimmen. We hadden beide nog maar een half flesje water over en moesten ook nog dat hele stuk weer terug naar boven lopen. We besloten dus om maar om te draaien. Dit bleek een verstandige keuze omdat we het omhoog looen een beetje onderschat hadden. Voordat we bij Skeleton Point terug waren moesten we al twee keer even op adem komen in de schaduw. De zon was heel erg aanwezig en er waren nauwelijks plekken met schaduw. De steile treden die snel naar beneden gingen waren opeens kolosale muren geworden. Onze waterflesjes waren halverwege de terugweg ook op aan het raken waardoor we nu ook een droge bek hadden. Onderweg haalden we nog een enkeling in die ook zo dom waren geweest om zover naar beneden te lopen. Het toppunt was echter een Rusisch stelletje dat om zeven uur s ochtends was vertrokken opeen andere trail en 12 uur later tegelijk met ons boven kwam op de South Kebaib Trail. Om iets over zeven ging de zon onderin de Grand Canyon. Hier hadden wij iets minder oog voor aangezien we helemaal kapot waren. We zijn toen na een korte rustpauze en een tussenstop bij de Mac naar ons motel gegaan.

De volgende ochtend stonden we vroeg op om de zonsopgang te zien in de Canyon. De zon kwam op om vijf voor zes wat inhield dat we uiterlijk om kwart over vijf moesten vertrekken omdat het nog minimaal een half uur rijden was. We waren op tijd opgestaan, hadden al gedoucht en waren klaar om te gaan. We waren alleen onze kamersleutel kwijt. Binnen alles afgezocht maar niets kunnen vinden. Na vijf minuten te hebben gezocht maakte ik de deur open enzag ik ze er nog aan de buitenkant op staan. Ik had de avond hiervoor de deur geopend en was zo moe dat ik ze vergeten was er af te halen. Met vijf minuten vertraging reden we naar de zonsopgang pkek toe. We waren net op tijd om de zon te zien opkomen. De rest van de dag hebben we met de shuttlebus de rest van de te bereiken punten gezien.

De volgende dag stond er weer een verplaatsing op het programma naar Page. Een plaatsje in Arizona. Een relatief gezien korte rit van 133 mijl. Echter omdat weook monument Valley wilden zien moesten we een kleine detour maken en werd de afstand 300 mijl.

Het eerste stuk ging weer door het nationale park van ee Grand Canyon. Hier zijn we nog een enkele keer gestopt voor wat foto's en indianenwinkeltjes. Hierna vervolgden we onze weg naar monument Valley. Onderweg kwamen we grote borden tegen met "Dinosaur Tracks 5 miles left". Na deze borden te hebben gevolgd kwamen we uit op een open vlakte met wat kraampjes. Een van de locals stond ons daar op te wachten. Zijn naam was Orlando en hij begeleidde ons naar de pootafdrukken van de dinosaurussen uit het Jura tijdperk (lang geleden). Toen we naar deze pootafdrukken stonden te kijken kwam er vanuit het niets een zandstorm op zetten. Orlandobwas meteen bezorgd om zijn kraampje terwijl wij maar foto's aan het nemen waren. Uiteindelijk was er niets omgewaaid en ging hij verder met de rondleiding. Hij vertelde ons dat deze plek met afdrukken in de jaren 40 is ontdekt bijhet aanleggen van de snelweg. Destijds hebben archeologen een aantal skeletten en fosielen gevonden. Na een tijdje mochten zij hier niet verder graven omdat dit land in het reservaat van de indianen lag. Hierdoor zijn o.a. deze pootafdrukken bewaard gebleven.

Na deze interessante geschiedenisles te hebben gehad gingen we weer op pad. Hoe dichter we bij monument Valley kwamen hoe harder het begon te waaien en hoe meer zandstormpjes we tegen kwamen en doorheen moesten rijden. Bij monument valley aangekomen kregen we te horen dat onze auto niet zo geschikt was voor de eerste paar km offroad. Er waren veel puttholes en rocks. We hebben toen vamaf het visitorcenter wat fotos genomen en zijn toen richting Page gaan rijden en hebben daar een hotelletje geregeld. Omdat het nog een uur licht was zijn we nog even naar Lake Powell geweest om daar van het uitzicht te genieten. Na wat zandweggetjes kwamen we bij het strand uit en hebben we de laatste minuten zon benut om vervolgensweer richting het hotel te gaan.

De volgende stops die op het programma staan zijn Antalope Canyon, Zion en Bryce Canyon.

Groeten Stef